Ds. Gerrit van den Dool verlaat Willemsoord

DOOR LEO POLHUYS, DEVENTER

Ds Gerrit van den Dool heeft de protestantse gemeente Willemsoord – Peperga/Blesdijke verlaten. De bijna zeventigjarige predikant heeft de fraaie pastorie naast de kerk inmiddels verruild voor een woning in het Drentse Vledder. Hij wordt opgevolgd door ds. Frans Westermann, die op 4 juli wordt bevestigd

Van den Dool blikt terug: “Ik verlaat niet alleen een gemeente in een mooie omgeving, maar ook hartelijke dorpsbewoners. Toen ik voor het eerst in Willemsoord kwam, trof die hartelijkheid me enorm.”

Zin in Willemsoord
In 2015 werd ik – volkomen onverwacht – gebeld door scriba Henry Bos. Hij had gezien dat ik met emeritaat zou gaan. Of ik misschien zin had om naar Willemsoord te komen? Het was de bedoeling dat ik dan ook de pastorie zou bewonen. Ik had nog nooit van Willemsoord gehoord en dacht dat Blesdijke in Zeeland lag. Mijn vrouw en ik zijn gaan kijken en waren meteen verkocht. Dat ik op deze wijze nog mijn loopbaan als gemeentepredikant zou mogen afronden – daarin heb ik duidelijk Gods leiding ervaren. In februari 2016 werd ik aan deze gemeente verbonden. Ik woonde toen nog in Rotterdam, maar leidde er al wel bezoekwerk en diensten op basis van detachering. Ruim een jaar later, na mijn emeritaat, kwamen we naar Willemsoord en gingen we echt deel uitmaken van de dorpsgemeenschap.“

Van gereformeerde huize
Van den Dool is geboren en getogen in Apeldoorn in een gereformeerd gezin. Hij was enig kind. Vader was kolenhandelaar. “Toen ik jong was, had ik veel interesse in het geloof. Ik bezocht regelmatig middagdiensten in verschillende wijkkerken. Het gebeurde soms dat ik vier keer dezelfde preek hoorde.” Na zijn studie theologie aan de VU werd de jonge predikant beroepen door de gereformeerde kerk van Wapenveld. “Kerkelijk erg meelevend. Zesduizend inwoners, zeven kerken. Ik heb er een goede tijd gehad.” Na de Noord-Veluwe volgde de Oranjekerk in Rotterdam Hillegersberg-Schiebroek. Daar stond hij bijna zestien jaar, tot zijn vertrek naar Willemsoord met zijn karakteristieke koloniekerkje uit 1850, opgericht door Maatschappij van Weldadigheid. De kolonisten, die in de omgeving land moesten ontginnen, vormden de grootste groep kerkgangers in Willemsoord.

Pianist
Ds. Van den Dool zong vaak in koren en is zelf een enthousiast pianist. “Toen onlangs duidelijk werd dat de piano in Willemsoord zijn beste tijd had gehad, heb ik me er hard voor gemaakt dat er een vleugel kwam. Die staat onder de kansel. Ik begeleidde regelmatig de gemeentezang en tijdens hoogtijdiensten ook de zanggroep. Ik ben gevoelig voor een mooie muzikale invulling van de dienst. Goede muziek en een goede liturgie in een samenkomst ondersteunen het besef van heiligheid van God. Ik kan er niet tegen als een voorganger, zoals ik eens op een conferentie meemaakte, met de hand in de zak een gebed uitspreekt. Een samenkomst mag best goed verzorgd worden. Hoe kunnen we Jezus het beste volgen, daar gaat het om. Geloof is geen platte boodschap, maar vraagt om inwijding. Om vormen die het heilige herkenbaar maken.”

Toekomst van de kerk
Hoe ziet ds. Van den Dool de toekomst? “Laat ik vooropstellen dat we de toekomst van de kerk niet kunnen managen. Dat is iets van de Heer en van de Heilige Geest. Het zal een uitdaging zijn om een levende gemeente te blijven. Onze opdracht is trouw te zijn. De liefde die we van God hebben gekregen mogen we ook hebben voor de gemeente. Het interesseert Jezus niet of wij Hem interessant vinden, maar of we Hem willen volgen. Ik zie binnen de PKN overal een grote betrokkenheid van mensen bij pioniersplekken en heb daar bewondering voor. Toch denk ik dat een herkenbaar gebouw in een dorp ook belangrijk is. De gemeente kan volgens mij niet zonder organisatie of vaste plek. Ook al heeft onze gemeente een ‘brede rand’, het is toch voor veel mensen een vertrouwd gevoel dat de klokken van de kerk luiden voor de dienst en dat er iets gebeurt in de kerk. Ook al gaat lang niet iedereen naar de diensten en is het net als elders lastig om jongeren bij het geloof te blijven betrekken, het feit dat er een gebouw is waar een gemeente samenkomt, geeft een bepaalde identiteit en uitstraling.”

Mensen bereiken
Waar bent u blij mee, wat stelt u teleur? “Ik ben blij dat de gemeente bestaat en dat we mogen samenkomen onder het Woord. Vreugde is als je mensen bereikt, teleurstelling als dat niet gebeurt. Ik denk dat het belangrijk is dat mensen vertrouwd zijn met de inhoud van het geloof en christelijk geloof niet verwarren met een vaag religieus besef. Ik las eens ergens: vuur kan alleen aan vuur ontstoken worden. En naar mijn besef is het de Heer Zelf die ons alle zondagen bij elkaar roept.”

Dwars geloof
Wat zou de kerntaak van de kerk moeten zijn? “Ik ben er diep van overtuigd dat je in de kerk een boodschap hoort die je elders niet tegenkomt en dat we daar dingen delen die van levensbelang zijn voor de samenleving. Christendom is een dwars geloof.”