Voormalig dronkenlap schrijft evergreen
Op het eerste gezicht is er niet veel verbazends aan het wereldberoemde lied ‘Amazing Grace’. Tegen de tijd dat hij het schreef, was John Newton priester in de Anglicaanse kerk. Newton (1725 – 1807) was 18 toen hij door de Britse marine geronseld werd en tegen zijn zin drie jaar diende op schepen van de Royal Navy. Daar maakte hij het zo bont, dat ze hem als slaaf verkochten aan een zwarte prinses in Sierra Leone, die zelf slaven hield. Door tussenkomst van zijn vader werd hij bevrijd. Vervolgens diende hij als kapitein op slavenhalerschepen, die in Afrika slaven kochten en in Noord- en Zuid-Amerika verkochten. In 1748 kwam zijn schip in een zware storm voor de westkust van Ierland terecht, waar het dreigde te zinken. Newton begon God om genade te smeken, waarna de storm in kracht afnam.
Deze ervaring noemde hij als het begin van zijn bekering tot het christendom. Hij begon de Bijbel te lezen en tegen de tijd dat hij terug was in Engeland had hij de christelijke leer omarmd. Hij hield op met vloeken, gokken en drinken, maar met zijn werk als slavenhaler ging hij door. Later zei hij daarover: “Ik moet pas later een gelovige zijn geworden in de volle betekenis van het woord.” Net voor zijn 30ste gaf hij het slavenhalen eraan, maar bleef er wel in investeren. Geleidelijk drong steeds dieper tot hem door hoe verkeerd de handel in mensen was en ging hij schrijven tégen de slavenhandel. Hij noemde het ‘een schandvlek op ons nationale karakter’. Newton werd de mentor van William Wilberforce, de Britse parlementariër die jaren streed tegen de slavenhandel en het recht om slaven te houden.
De onmens, die in Amazing Grace beschreven wordt, is Newton zelf. Langs een lang en kronkelig pad is hij een christen geworden die niet alleen het nieuwe leven omarmt, maar ook zijn vroegere zonden hartgrondig verfoeit. Dát is bijbelse bekering!
Ik schrijf dit twee dagen nadat Kabul in Afghanistan in de handen van de Taliban is gevallen. Nederland beraadt zich op manieren om een dikke honderd tolken, die voor ons gewerkt hebben, te evacueren, maar niet voordat goed is dichtgetimmerd dat alle Afghanen, die achteraf zouden blijken geen recht te hebben op onze gastvrijheid, gewoon het land weer kunnen worden uitgezet. Ons land kan wel wat Amazing Grace gebruiken. Daarvoor bidden lijkt mij een goed idee.
Arnold van Heusden
was adjunct-directeur van Youth for Christ Nederland en directeur van de Evangelische Alliantie; is nu actief betrokken bij migrantenkerken via Connecting Churches
Maandelijks verschijnt een column van Arnold van Heusden in het christelijk maandblad Reveil. Maak een half jaar kennis met Reveil voor slechts € 8,95
tekst van Amazing Grace
Amazing Grace, how sweet the sound
That saved a wretch like me
I once was lost, but now am found
Was blind but now I see
‘t Was Grace that taught my heart to fear
And Grace, my fears relieved
How precious did that Grace appear
The hour I first believed
Through many dangers, toils and snares
We have already come
‘t Was Grace that brought us safe thus far
And Grace will lead us home
Steeds weer inspireert Amazing Grace musici. Kijk en luister drie uiteenlopende interpretaties: